جامعه شناسی
تشیّع پساصدام و پایان سندرم حسرت جغرافیای مقدس در تشیّع؛ جامعهٔ شیعی به‌مثابه جامعه‌ای در فراغ

جبار رحمانی

دوره 13، شماره 2 ، تیر 1399، ، صفحه 67-86

https://doi.org/10.22035/jicr.2020.2597.3018

چکیده
  نظام‌های دینی در بسترهای جغرافیایی گسترش پیدا می‌کنند و از این طریق صورت‌بندی‌های تاریخی و جغرافیایی خاص خودشان را شکل می‌دهند. به‌طور عمده، درک و تحلیل‌های موجود از صورت‌بندی تشیّع، حول محور زمانی و تحوّلات تاریخی آن است. نگارنده در این مقاله تلاش کرده است تا به این وجه از صورت‌بندی هویت شیعی با تأکید بر تحوّلات اخیر،‌ بالاخص ...  بیشتر

زی طلبگی: از منش تا سبک زندگی انسان حوزوی

جبار رحمانی

دوره 6، شماره 2 ، شهریور 1392، ، صفحه 113-142

https://doi.org/10.7508/ijcr.2013.22.005

چکیده
  نهاد حوزه علمیه یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی و فرهنگی در جامعه ایرانی است. این نهاد در گذشته متولی آموزش در معنای عام آن بود، اما با تحولات دوران مدرن در جامعه اسلامی ایران، نهاد حوزه به نهاد دینی تقلیل پیدا کرد. از گذشته در حوزه های علمیه برای تربیت طلاب و آداب طلبگی، مجموعه ای از آموزه ها با عنوان زی طلبگی مدنظر بوده است و کتبی برای ...  بیشتر