TY - JOUR ID - 424 TI - تشیّع پساصدام و پایان سندرم حسرت جغرافیای مقدس در تشیّع؛ جامعهٔ شیعی به‌مثابه جامعه‌ای در فراغ JO - فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران JA - JICR LA - fa SN - 2008-1847 AU - رحمانی, جبار AD - استادیار انسان‌شناسی. گروه مطالعات فرهنگی، مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی، تهران. ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 13 IS - 2 SP - 67 EP - 86 KW - کربلا KW - ‌زیارت KW - ‌شیعه KW - ‌ارض مقدس DO - 10.22035/jicr.2020.2597.3018 N2 - نظام‌های دینی در بسترهای جغرافیایی گسترش پیدا می‌کنند و از این طریق صورت‌بندی‌های تاریخی و جغرافیایی خاص خودشان را شکل می‌دهند. به‌طور عمده، درک و تحلیل‌های موجود از صورت‌بندی تشیّع، حول محور زمانی و تحوّلات تاریخی آن است. نگارنده در این مقاله تلاش کرده است تا به این وجه از صورت‌بندی هویت شیعی با تأکید بر تحوّلات اخیر،‌ بالاخص فروپاشی صدام و آزاد شدن زیارت کربلا و سایر شهرهای مقدس شیعی در عراق، به نسبت جغرافیای ارض مقدس در فرهنگ شیعی و تحوّل اخیر آن بپردازد. داده‌های تاریخی نشان می‌دهد که تشیّع همیشه در حسرت زیارت ارض مقدس خودش یعنی کربلا قرار داشته و این مسئله به‌طور نمادین به بخشی بنیادی از هویت و قلب ایمانی شیعیان در اقصی‌نقاط جهان بدل شده است. مهمترین پیامد دسترسی آزادانه به عتبات عالیات، تغییر بنیادی این صورت‌بندی، محوریت ارض مقدس و پایان این سندرم تاریخی حسرت ارض مقدس و آرزوی زیارت بوده است. UR - http://www.jicr.ir/article_424.html L1 - http://www.jicr.ir/article_424_b79f464b4e6246238fb27e0ff2a7e45f.pdf ER -