نویسنده
دانشیار زبان شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
چکیده
مقاله حاضر به بحث درباره پدیده ادب و مقایسه آن در زبانهای کرهای و فارسی میپردازد. دادههای تحقیق مقاله بهصورت مشاهده میدانی و اسنادی در یک دوره دوساله در کره جنوبی مورد بررسی قرار گرفته و ضمن تبادل نظر مستقیم با دانشجویان کرهای در کره و ایران تکمیل شده است. ادب در مفهوم عام، پدیدهای جهانی به شمار میآید و در فرهنگ هر جامعه ریشه دارد، اما در هر زبان بهصورتی متفاوت جلوهگر میشود. زبانهای کرهای و فارسی، به رغم تعلق به دو خانواده زبانی متفاوت، از عناصر و نشانههای این پدیده بهطور گستردهای بهره گرفتهاند و از این منظر، وجوه مشترک دارند. بین دو جامعه ایران و کره، شباهتهایی به لحاظ تاریخی، فرهنگی و دینی ملاحظه میشود. بهویژه، در جامعه کره، نظام اجتماعی طبقاتی و آیین دینی کنفوسیوس از عوامل مؤثر در شکلگیری عناصر ادب شمرده میشوند. ادب و احترام در زبان کرهای، پیش از این ساختاری بسیار پیچیده داشته و در قالب هفت سطح یا سبک بیان بوده است. این ساختار امروزه به سادگی گراییده است و در چهار سبک رسمی، مؤدبانه،صمیمی و ساده خلاصه میشود. در این زبان نمیتوان جملهای را بدون استفاده درست از نشانههای ادب در یکی از سبکهای چهارگانه ادا کرد. نشانههای ادب اغلب دربرگیرنده پسوندهای ویژه فعلیاند که به همه افعال زبان کرهای میپیوندند. گذشته از پسوندهای فعلی، کاربرد برخی عناصر واژگانی، همچون فارسی، به ابراز ادب اختصاص دارد. صرف اسمها، صفتها و ضمیرها در چهار سبک یاد شده بخش دیگری از ساختار ادب در زبان کرهای را تشکیل میدهد.
کلیدواژهها
Korean Language, Seoul: Hollym International Corporation.
Beiman, W. (1381 [2002 A.D]) Zabân, Manzelat va Qodrat dar Iran (Persian Translation
of Language, Status and Power in Iran), Translated by Reza Zoqadar Moqadam,
Tehran: Našr-e Nay.
Brown, P. & Levinson, C. (1987) Politeness: Some Universals in Language Usage,
Cambridge: Cambridge University Press.
Elen, G. (2001) A Critique of Politeness Theories, Manchester: Jerome Publishing.
Faxr Rohâni, M. (1382 [2003 A.D]) Kârbord Šenâsi-ye Adavât-e Takrim dar Goftmân-e
Dini-ye Moâser (Persian Translation of Pragmatics of Honor Sentences in
Contemporary Farsi Religion Discourse), PhD Thesis, Faculty of Literature and
Humanities, University of Tehran.
Hodge, C. (1957) “Some Aspects of Persian Style”, in Language, Vol. 33(33): 335-59.
Modaresi, Y. (1368 [1989 A.D]) Darâmadi bar Jâmeešenâsi-ye Zabân (Persian
Translation of An Introduction to Sociology of Language), Tehran: Moasese-h
Motâleât va Tahqiqât-e Farhangi.
Modaresi, Y. (1386 [2007 A.D]) “Tahvol-e Nešângarhâ-ye Qodrat va Adab dar
Farhang-e Irani va Zabân-e Farsi” (Persian Translation of Transformation of Power
and Deference`s Signifiers in Farsi and Persian Culture), International Symposium
of Iran and Islam, Japan: University of Osaka.
Najafi, A. (1378 [1999 A.D]) Gonehâ-ye Zabân-e Farsi (Persian Translation of The
Typology of Farsi), Tehran: Entešârât-e Nilofar.
Pirniyâ, H. (1308 [1929 A.D]) Iran-e Qadim ya Târix-e Moxtasar-e Iran tâ Enqerâz-e
Sâsâniyân (Persian Translation of Ancient Iran or A Short History of Iran), Tehran:
Vezârat-e Maâref.
Safâr Moqadam, A. (1376 [1997 A.D]) “Barnâme-h Rizi va Pâksâzi-ye Zabân Dar
Kore-h Jonobi” (Persian Translation of Planning and Purification of Language in
South Korea), in Nâme-h Farhangestân, Vol. 3(2): 84-112.
Safâr Moqadam, A. (1376 [1997 A.D]) “Dânšgâh-eh Hankok, Pâygâh-e Zabân-e Farsi
dar Kore-h Jonobi” (Persian Translation of Hancock University: Farsi`s Site in South
Korea), in Nâme-h Pârsi, Vol. 2(2): 60-82.
Safâr Moqadam, A. (1380 [2001 A.D]) “Negâh-e Tatbiqi Be-h Zabânhâ-ye Korei va
Farsi” (Persian Translation of Comparative Analysis of Farsi and Korean Languages),
in Faslnâme-h Farhang, Vol. 14(2, 3): 115-150.
Samii Gilâni, A. (1386 [2007 A.D]) Negâreš va Virâyeš (Persian Translation of Writing
and Editing), Tehran: Entešârât-e Samt.
Sohn, H. (2006) Korean Language in Culture and Society, Hawai’i: University of
Hawai’i Press.
of Polite Farsi), in Mâhnâme-h Visman, Vol. 1(4): 18-24.
Vincent, M. & Yeon, J. (2003) Teach Yourself Korean, London: Hodder Arnold.
Watts, R. J. (2004) Politeness, Cambridge: Cambridge University Press.
ارسال نظر در مورد این مقاله