ایمانی خوشخو، محمدحسین؛ و بد، مهدیه (1395). گونه‌شناسی زائران کربلا بر اساس هدف و انگیزه از سفر. فصلنامۀ گردشگری و توسعه. 5(3). 155-137.

اتو، رودلف(1380). مفهوم امرقدسی؛ پژوهشی درباره عامل غیر عقلانی مفهوم الوهیت و نسبت آن به عامل عقلانی. ترجمه همایون همتی. تهران. نقش جهان.

استونز، راب (1379). متفکران بزرگ جامعه‌شناسی (مترجم: مهرداد میردامادی). تهران: مرکز.

آرون، ریمون (1373). مراحل اساسی سیر اندیشه در جامعه‌شناسی (مترجم: باقر پرهام). تهران: انتشارات علمی فرهنگی.

اکبری، ابوالقاسم (1381). مشکلات نوجوانی و جوانی. تهران: ساوالان.

فورست، اینگر؛ و رپستاد، پل (1394). درآمدی بر جامعه‌شناسی دین (مترجم: مجید جعفریان). قم : انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب.

اسلامی، روح‌الله؛ و ذکایی، محمدسعید (1399). باز نمایی رسانه‌‌ای مناسک زیارت اربعین (سال‌های 1392 تا 1396). فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران. 13(2)، مقالات دردست انتشار. doi: 10.22035/JICR.2020.2374.2841

امین، محسن(1394). پیاده‌روی اربعین به مثابه ارتباطات آئین شیعی (پایان نامه کارشناسی ارشد)، دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران.

برگر، پیتر؛ و توماس، لاکمن (1387).ساخت اجتماعی واقعیت؛ رساله‌‌ای در جامعه‌شناسی شناخت (مترجم: فریبرز مجیدی). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.

بهار، مهری؛ و رحمانی، سحر(1391). بررسی شکاف نسلی به لحاظ وضعیت دینداری در دو نسل 50 و 70 با تأکید بر بعد مناسکی. فصلنامه جامعه‌شناسی مطالعات جوانان، 6 (3). 9-36.

تاج بخش، غلامرضا (1399). پیاده‌روی اربعین و ابعاد تربیتی آن. فصلنامه بصیرت و تربیت اسلامی، 17(3)، 40-9.

تاج بخش، غلامرضا؛ حسینی، محمدرضا؛ و موسوی، انتصار(1398).مطالعه کیفی الگوی ابراز هویت ایرانی‌ها و عراقی‌ها در آئین پیاده‌روی اربعین.فصلنامه نظریه‌های اجتماعی متفکران مسلمان، 9 (2). 36-9.  doi: 10.22059/JSTMT.2020.280141.1267  

تیموتی، دالن جی؛ و اولسن، دانیل (1392). گردشگری، دین و سفر‌های معنوی (مترجم: محمد قلی‌پور و احسان مجیدی‌فرد). تهران: جامعه‌شناسان.

جوادی یگانه، محمدرضا؛ و روزخوش، محمد (1398). روایت پیاده‌روی اربعین. تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.

جنکینز، ریچارد (1398). هویت اجتماعی (مترجم: تورج یارمحمدی). تهران:‌ شیرازه کتاب ما.

جواهری، فاطمه (1387). بدن و دلالت‌های فرهنگی و اجتماعی آن. نامه پژوهش فرهنگی،  9(1). 80-37.

حسام مظاهری، محسن(1397). پیاده‌روی اربعین؛ تاملات جامعه شناختی. اصفهان: آرما.

حاجیانی، ابراهیم (1388). جامعه‌شناسی هویت ایرانی. تهران: پژوهشکده تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.

سراج زاده، سیدحسین؛ و پویافر، محمدرضا (1388). مقایسه تجربی سنجه‌های دینداری در ایران: دلالت‌های روش شناسانه کاربرد سه سنجه در یک جمعیت. مجله جامعه‌شناسی ایران، 8(4)، 71-37.

شجاعی زند، علیرضا (1384 (. مدلی برای سنجش دینداری در ایران. مجله جامعه‌شناسی ایران.6(1). 66-34.

شریعتی مزینانی. سارا؛ و غلامرضا کاشی، شیما ( 1394). سیالیت و مناسک دینی )مطالعه موردی زیارت مزار سهراب سپهری). فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران. 8 (3). 97-61. doi: 10.7508/IJCR.2015.31.003

قائمی، علی(1387). شناخت، هدایت و تربیت. تهران: امیری.

رضوی زاده، ندا (1396).ادراک و تجربۀ زیستۀ زائران پیادۀ ایرانی در عراق. مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 6(4). 631-595. doi: 10.22059/JISR.2018.231746.517

ریتزر، جورج (1387). نظریۀ جامعه‌شناسی در دوران معاصر (مترجم: محسن ثلاث)ی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.

دهخدا، علی اکبر (1385). فرهنگ متوسط دهخدا (زیر نظر سیدجعفر شهیدی). تهران: دانشگاه تهران.

کرمانی، مهدی؛ اصغرپور، احمدرضا؛ و واعظ موسوی، سید محمد (1398).گونه‌شناسی سبک‌های زیارتی در مشهد. مطالعات اجتماعی گردشگری، 13(4). 52-25.

کشاورز ولدانی، مرتضی (1391). بررسی مبانی توحیدی زیارت در قرآن و حدیث. فصلنامه قرآنی کوثر، (1)44، 67-56.

کرسول، جان (1391). پویش کیفی و طرح پژوهش : انتخاب از میان پنج رویکرد: روایت‌پژوهی، پدیدارشناسی، نظریه داده بنیاد، قوم‌نگاری، مطالعه موردی (مترجم: حسن دانایی‌فرد و حسین کاظمی). تهران: اشراقی.

گیسلر، نورمن آل (1375). فلسفه دین (مترجم: حمیدرضا آیت‌اللهی). تهران:حکمت.

لانکوار، روبر (1381). جامعه‌شناسی جهانگردی و مسافرت (مترجم: صلاح الدین محلاتی). تهران: دانشگاه شهید بهشتی.

مَمنی، مصطفی؛ صرافی، مظفر؛ و قاسمی خوزانی، محمد (1387). ساختار و کارکرد گردشگری مذهبی-فرهنگی و ضرورت مدیریت یکپارچه در کلانشهر مشهد. فصلنامه جغرافیا و توسعه، 11(2)، 38-13. doi: 10.22111/GDIJ.2008.1255

محمدپور، احمد (1392). روش تحقیق کیفی.تهران: نشر جامعه‌شناسان.

محمدی، جمال؛ صالحی، صادق؛ و نیکوفال، زینب (1396). پدیدارشناسی تجربۀ گردشگران اماکن مذهبی: مورد مطالعه: اماکن زیارتی شهرستان هرسین. فصلنامه برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، 20(2)، 55-34.  doi: 10.22080/JTPD.2017.1486

نودهی، فرامرز؛ بهروان، حسین؛ یوسفی، علی؛ و محمدپور، احمد (1394). فراسوی دوگانه زائر گردشگر؛گونه‌شناسی تجربه سفر زائران مرقد منور امام رضا )ع(. مجله راهبرد اجتماعی فرهنگی. 15 (4). 217-193.

ورشوی، سمیه؛ بهروان، حسین ؛ و صدیق اورعی، غلامرضا (1397).تجربه پیاده‌روی مقدس، معنای دوگانه معنوی و دنیوی تجربه پیاده‌روی زائران به مشهد در ایام شهادت امام حسین(ع). راهبرد فرهنگ، 41 (3). 162-133.

واخ، یوآخیم (1387). جامعه‌شناسی دین (مترجم:‌جمشید آزادگان). تهران: سمت.

همیلتون، ملکم (1387).جامعه‌شناسی دین (مترجم: محسن ثلاثی). تهران: ثالث.

Andriotis, K. (2009). Sacred site experience. Annals of Tourism Research, 36(1), 64–84. doi:10.1016/j.annals.2008.10.003

Johnson, D., Turner, V., & Turner, E. (1980). Image and pilgrimage in Christian culture. Sociological Analysis, 41(1), 85. doi:10.2307/3709864

Morinis, E. A. (1983). Pilgrimage and tourism. Annals of Tourism Research, 10(4), 569–570. doi:10.1016/0160-7383(83)90015-4

Sepp, T. (2014). Pilgrimage and Pilgrim Hierarchies in Vernacular Discourse: Comparative Notes from the Camino de Santiago and Glastonbury. Journal of Ethnology and Folkloristics, 8(1), 23-52.

Slavin, S. (2003). Walking as spiritual practice: The pilgrimage to Santiago de Compostela. Body & Society, 9(3), 1–18. doi:10.1177/1357034x030093001

Timothy, D. (2006). Tourism, religion and spiritual journeys. London: Routledge.  doi:10.4324/9780203001073

World Tourism Organization (2011). Religious tourism in Asia and the Pacific. UNWTO, Madrid. doi: 10.18111/9789284413805