نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای جامعه‌شناسی فرهنگی، مؤسسۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)

2 استاد علوم ‌اجتماعی، گروه علوم اجتماعی، دانشکده علوم ‌اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

3 استاد برنامه‌ریزی توسعۀ آموزش عالی، گروه برنامه‌ریزی آموزش عالی، مؤسسۀ پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، تهران، ایران

چکیده

دگرگونی‌های شگرف عرصۀ اطلاعات و ارتباطات در عصر حاضر، سبب دگرگونی‌های بنیادینی در بخش‌های گوناگون زندگی بشر شده‌اند. نکتۀ مهم این است که ظهور فناوری‌های مجازی، تنها یک دگرگونی متعارف فنی نیست، بلکه دارای سرشت فرهنگی است. دانشگاه نیز ازجمله نهادهایی است که به‌‌گونه‌ای خاص از این دگرگونی‌ها تأثیر پذیرفته است. چنین شرایطی، ارتباط بین دانشجویان و استادان، شیوۀ دسترسی به اطلاعات، و خلق و اشتراک‌ محتوا را دگرگون کرده است. هدف مقالۀ حاضر، بررسی تجربۀ مجازی ‌شدن و فرهنگ دانشگاهی است. شیوۀ انجام پژوهش، کیفی و روش به‌کار‌رفته برای انجام آن، روش پدیدارشناسی بوده است. دراین‌راستا، مصاحبه‌های نیمه‌ساختمندی انجام شده است. مشارکت‌کنندگان به‌گونه‌ای هدفمند از میان دانشجویان، دانش‌آموختگان، اعضای هیئت علمی و مدیران دانشگاه برگزیده شده‌اند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل مضمون، تجزیه‌و‌تحلیل شده‌اند که برآیند آن، 10 خوشۀ معنایی بوده‌ است. نتایج پژوهش، دوگانگی در پاسخ‌ها را نشان می‌دهد؛ دسته‌ای از مصاحبه‌شوندگان بر کارکردهای مجازی ‌شدن در فرهنگ دانشگاهی در ابعاد ارتباطی، آموزشی، و سبک زندگی تأکید داشته‌ و بر این نظر بوده‌اند که این فضا، درهایی را به‌روی دانشگاه‌ها گشوده است؛ اما ‌دستۀ دیگر، به پیامدهای منفی مجازی ‌شدن در فرهنگ دانشگاهی و ابعاد گوناگون آن اشاره کرده‌اند. یافته‌های پژوهش، گویای این است که با مجازی‌ شدن، تغییرات مهمی در ابعاد گوناگون فرهنگ دانشگاهی رخ داده است که باید در سطوح خرد و کلان به آن‌ها توجه شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

CAPTCHA Image