لطیفی, میثم, ظهوریان ابوترابی, میثم. (1394). تدوین الگوی ارزیابی شاخص‌های فرهنگ عمومی در دانشگاه‌ها. فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران, 8(1), 47-70. doi: 10.7508/ijcr.2015.29.003
میثم لطیفی; میثم ظهوریان ابوترابی. "تدوین الگوی ارزیابی شاخص‌های فرهنگ عمومی در دانشگاه‌ها". فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران, 8, 1, 1394, 47-70. doi: 10.7508/ijcr.2015.29.003
لطیفی, میثم, ظهوریان ابوترابی, میثم. (1394). 'تدوین الگوی ارزیابی شاخص‌های فرهنگ عمومی در دانشگاه‌ها', فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران, 8(1), pp. 47-70. doi: 10.7508/ijcr.2015.29.003
لطیفی, میثم, ظهوریان ابوترابی, میثم. تدوین الگوی ارزیابی شاخص‌های فرهنگ عمومی در دانشگاه‌ها. فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران, 1394; 8(1): 47-70. doi: 10.7508/ijcr.2015.29.003
تدوین الگوی ارزیابی شاخص‌های فرهنگ عمومی در دانشگاه‌ها
1دکترای مدیریت منابع انسانی، استادیار دانشکدة معارف اسلامی و مدیریت، دانشگاه امام صادق (ع)
2دانشجوی دکتری مدیریت رفتار سازمانی، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده
این پژوهش با هدف تدوین الگویی برای ارزیابی فرهنگ عمومی در دانشگاه‌ها و ارزیابی شاخص‌های مذکور در دانشگاه‌های دولتی شهر مشهد انجام شد. رویکرد پژوهشی در این تحقیق، روش آمیخته اکتشافی است. راهبرد پژوهش در بخش کیفی، روش تحلیل شبکة مضامین و در بخش کمی روش توصیفی‌ـ‌پیمایشی است. ابزار پژوهش در بخش کیفی تحلیل اسناد و مصاحبة نیمه‌ساختاریافته با خبرگان مسائل فرهنگی است که نمونه‌گیری در این بخش به روش هدفمند صورت گرفته است. در بخش کمّی نیز از پرسش‌نامه‌ای مبتنی بر یافته‌های بخش کیفی استفاده شده است. جامعة آماری بخش کمّی این پژوهش شامل کلیة دانشجویان ورودی سال‌های 88 تا 91 دانشگاه‌های دولتی شهر مشهد است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد نمونه برآورد و از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم، نمونة آماری انتخاب شد. نتایج بخش کیفی تحقیق موجب شناسایی 44 مضمون پایه به‌عنوان شاخص‌های خرد پژوهش گردید که پس از خوشه‌بندی این مضامین در گروه‌های مشابه، ده مضمون سازمان‌دهنده شناسایی و به‌عنوان شاخص‌های کلان پژوهش انتخاب شدند. سپس از طریق روش تحلیل سلسله‌مراتبی ضریب اهمیت هریک از شاخص‌ها نیز مشخص شد. نتایج ارزیابی کمّی شاخص‌ها در دانشگاه‌های دولتی شهر مشهد نشان داد که میزان شاخص فرهنگی کل در طول حضور دانشجو در دانشگاه رو به کاهش است. همچنین بیشترین میزان همبستگی بین شاخص‌های هویت ملی و انقلابی وجود دارد و تنها همبستگی‌های منفی تحقیق نیز بین شاخص خانواده با شاخص سرمایة اجتماعی و مصرف فرهنگی است. نتایج پژوهش حاضر می‌تواند برای ارزیابی وضعیت فرهنگ عمومی دانشجویان و جهت‌دهی به سیاست‌های فرهنگی در دانشگاه‌ها توسط سیاست‌گذاران و مدیران فرهنگی حوزة آموزش عالی مورد استفاده و مبنای ارزیابی برنامه‌ریزی‌های فرهنگی قرار گیرد.
Developing a Model for Assessing Public Culture Indicators at Universities
نویسندگان [English]
Meisam Latifi1؛ Meisam Zohurian Aboutorabi2
1Asistant Professor, Faculty of Islamic study and management, Imam Sadiq University.
2Ph.D. Candidate, Faculty of Administrative and Economic Sciences, Ferdowsi University of Mashhad, (Corresponding Author).
چکیده [English]
The present study is aimed to develop a model for assessing public culture at universities and evaluating its indicators at public universities in Mashhad. The research follows an exploratory mixed approach. Research strategies in qualitative and quantitative sections are thematic networks analysis and descriptive- survey method, respectively. In the qualitative section, document analysis and semi-structured interviews with cultural experts are used as research tools. In this section, targeted sampling is carried out. In the quantitative section, a questionnaire which is developed based on the findings of the qualitative section is used as the research tool. Research population of the quantitative section consists of all the students who are admitted to public universities in Mashhad between 2009 and 2012. Sample size was calculated according to Cochran’s formula. Stratified sampling was used to select the sample. The results of the qualitative section led to the identification of 44 basic themes which are referred to as the micro indicators. These themes were clustered into similar groups. Then, 10 organizer themes were identified and recognized as macro indicators. In the next phase, importance factor of each indicator is determined according to the AHP method. The results of the qualitative assessment of indicators at public universities of Mashhad show that the overall cultural index declines during the years the student attends the university. Additionally, the highest correlation exists between national identity and revolutionary identity. The only negative correlations are observed between family and two indicators including social capital and cultural consumption. The results of the present study can be used to assess the state of public culture among university students and also be considered as a basis for assessing cultural planning.
کلیدواژه ها [English]
Cultural planning, Evaluation, Indicator development, Academic culture, Public culture
مراجع
Akbari, M. A. (1381 [2002 A.M]). Tajrobiyāti az barnāmeh rizi-e farhangi dar Irān. Faslnāmeh-ye Farhang-e ΄Omumi, 33, 4.
Amin Mozafari, F., Pardāxtči, M. H., Yamani Duzi Sorxābi, M., & Zokāyi, M. S. (1387 [2008 A.D]). Barresi-e rābeteh-ye farhang-e sāzmāni va sabk hā-ye rahbari dar dānešgāh hā-ye Irān. Faslnāmeh-ye Pažuheš va Barnāmeh rizi dar Amuzeš-e ΄Āli , 47, 133-158.
Attride-Stirling, J. (2001). Thematic Networks: An Analytic Tool for Qualitative Research. Qualitative Research, 1 (3), 385-405.
Biesta, G. (2010). Pragmatism and the Philosophical Foundations of Mixed Methods Research. Sage handbook of mixed methods in social and behavioral research. Second edition, 95-118.
Boulton, G. (2011). University rankings: Diversity, excellence and the European initiative. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 13, 74-82.
Brady, H. E., Verba, S., & Schlozman, K. L. (1995). Beyond SES: A Resource Model of Political Participation. American Political Science Review, 89 (02), 271-294.
Case, M. (2002). People & Planning, Human Resources Management Tool Kit for CAPC Projects. Winnipeg: The Pas Family Resource Centre.
Clark, B. (1973). The organizational Saga in higher education. Administrative Science Quarterly, 17, 178-184.
Crabtree, B. and Miller, W. (1999). A Template Approach to Text Analysis: Developing and Using Codebooks, in B. Crabtree and W. Miller (eds) Doing Qualitative Research. Newbury Park, CA: Sage.
Creswell, J. W. (2013). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approaches. Sage publications.
Duxbury, N. (2003). Cultural Indicators and Benchmarks in Community Indicator Projects: Performance Measures for Cultural Investment?. In Accounting for Culture: Examining the Building Blocks of Cultural Citizenship Conference, Gatineau, Quebec, 13-15
Fadāyi xorāsgāni, M., Nayeri, S. (1389 [2010 A.D]). Barresi ta΄sir-e tahavolāt-e šāxes hā-ye montaxab-e farhangi bar rošd-e eqtesādi dar Irān. Pažuheš hā-ye Rošd va Tose΄eh-ye Eqtesādi, 1 (1), 133-159.
Fakuhi, N. (1389 [2010 A.D]). Čašm andāz-e farhang-e ΄omumi va nezām-e dānešgāhi dar jahān va dar Irān. Barg-e Farhang, 21, 22-35.
Feilzer, M. Y. (2010). Doing mixed methods research pragmatically: Implications for the rediscovery of pragmatism as a research paradigm. Journal of Mixed Methods Research, 4(1), 6-16.
Feyz pur, M., Xān'ali Zādeh, R., & Deh Mubed, B. (1390 [2011 A.D]). Motāle΄eh-ye tatbiqi-e šāxes hā-ye rotbeh bandi-e dānešgāh hā dar sath-e jahān va Irān. Avalin Hamāyeš-e Meli Amuzeš dar Irān 1404. Tehrān: Pažuheškadeh-ye siyāsatgozāri-e elm, fanāvari va san΄at.
Fukuyama, F. (2001). Social Capital, Civil Society and Development. Third world quarterly, 22 (1), 7-20.
Hatch, M. J. (1993). The Dynamics of Organizational Culture. Academy of Management Review, 18 (4), 657-693.
Hey΄at-e nezārat va arzyābi-e farhangi va elmi (1382 [2003 A.D]). Tahlil-e Raveš hā va Šāxes hā-ye Arzyābi-e Farhang, Honar va Ertebātāt dar Kešvar hā-ye Moxtalef-e Jahān. Gozāreš-e tarh-e pažuheši. Tehrān.
Imān, M.T., & Ruhāni, ΄A. (1392 [2013 A.D]). Huviyat-e eslāmi va huviat hā-ye raqib (Huviyat-e jahāni, meli va qumi). Faslnāmeh-ye Tahqiqāt-e Farhangi-e Irān, 1, 127-148.
Jackman, R. W., & Miller, R. A. (1998). Social capital and politics. Annual Review of Political Science, 1 (1), 47-73.
Joffe, H. (2011). Thematic Analysis. Chichester: John Wiley & Sons.
John, K., & Lera, T. (2012). Human Resource Management and Value Addition Through Strategic Human Resource Planning. Research Expo International Multidisciplinary Research Journal, 2 (4), 58-66.
Mo΄in, M. (1371 [1992 A.D]). Farhang-e Fārsi. Tehrān: Amir kabir.
Ouchi, W. G. (1981). Theory Z: How American Business Can Meet The Japanese Challenge. New York: Avon.
Putnam, R. D. (1993). The prosperous community. The American Prospect, 4 (13), 35-42.
Rahim niyā, F., & ΄Alizādeh, M. (1388 2009 A.D]). Barresi-e ab΄ād-e farhang-e sāzmāni bar asās-e model-e denison az nazar-e Denison az nazar-e a΄zā-ye hey΄at-e elmi-e dānešgāh-e ferdusi-e mašhad. Majaleh-ye Motāle΄āt-e Tarbiyati va Ravānšenāsi, 35, 147-170.
Rašidi, H., Miršāh Jafari, S. E., & Šarif Xalifeh Soltāni, M. (1384 [2005 A.D]). Barresi-e ravand-e barnāmeh rizi-e fa΄āliyat hā-ye farhangi-e dānešgāh hā-ye dulati-e esfahān teye barnāmeh-ye dovom va sevom tose΄eh-ye kešvar. Ravānšenāsi va ΄Olum-e Tarbiyati. 70, 199-220.
Rastgār xāled, A. (1392 [2013 A.D]). Sarmāyeh-ye ejtemā΄i-e xānevādeh va dindāri-e javānān. Faslnāmeh-ye Tahqiqāt-e Farhangi-e Irān. 6, 55-86.
Sadlak, J. (2006). Validity of University Ranking and Its Ascending Impact on Higher Education in Europe. Bridges, 12 (12), 13-27.
ابتدای صفحه