چهارچوب تشخیص مکانیک‌های مناسب بازی‌های رایانه‌ای برای آموزش موضوعات شناختی

نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری تکنولوژی آموزشی، گروه تعلیم و تربیت، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

2 استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

3 دانشیار مهندسی و علوم کامپیوتر، دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران

چکیده

هدف مقاله حاضر، تدوین چهارچوب طراحی بازی‌های رایانه‌ای برای یادگیری انواع موضوعات شناختی و بررسی میزان اثربخشی آن در یادگیری موضوعات روشِ کاری است. برای رسیدن به این هدف، از روش تحقیق ترکیبی استفاده‌ شده است. در بخش کیفی، برای به دست آوردن چهارچوب از تحلیل استقرایی و در بخش کمی برای اعتباریابی درونی با روش پیمایشی پرسشنامه‌ای از نظر متخصصان بهره برده شده و همچنین برای ارزیابی اعتبار بیرونی در یادگیری موضوعات روش کاری، از طرح آزمایشی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. با تحلیل داده‌های مربوط به مکانیک‌های بازی‌های رایانه‌ای، 32 مکانیک مهم بازی‌های رایانه‌ای استخراج‌شده است. مکانیک‌های حل مسئله، جست‌و‌جو و اکتشاف، عمل کردن، اجرا کردن، سلسله مراتبی و محدودیت زمانی برای یادگیری روش‌کاری دربازی‌های دیجیتال بکار گرفته‌شده است. مکانیک‌های پیشنهادشده جهت اعتباریابی درونی به 25 متخصص آموزش و بازی ارسال شد و نتایج تحلیل حاصل از ارزیابی اعتبار درونی چهارچوب، نشان داد که چهارچوب پیشنهادی برای آموزش موضوعات شناختی، از اعتبار مناسب و خوبی برخوردار است. همچنین جهت به دست آوردن اعتبار بیرونی، چهارچوب پیشنهادی بر روی 40 دانش‌آموز در گروه‌های کنترل (20) و گواه (20) اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس برای بررسی میزان اثربخشی و اعتباریابی بیرونی نیز نشان داد که بین بازی طراحی‌شده بر اساس چهارچوب پیشنهادی و بازی معمولی تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مراجع

پوراحمدعلی، امیر؛ و ولایتی، الهه (1390). یادگیری از طریق بازی‌های رایانه­ای برخط. مجموعه مقالات سومین همایش ملی آموزش، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.

مرکز تحقیقات بازی های دیجیتال (دایرک) (1395). گزارش نمای باز. برگرفته از http://direc.ir

 موریسون، گری ار؛ راس، استیون ام؛ کالمن، هوراد؛ و کمپ، جرالدای (2010). طراحی آموزشی اثربخش. (مترجم: غلامحسین رحیمی دوست). اهواز: انتشارات دانشگاه شهید چمران. (تاریخ اصل اثر2010)

صفدری، زین‌العابدین (1391). طراحی، تولید، اجرا و ارزشیابی بازی رایانه‌ای آموزشی قیفاووس مبتنی بر طراحی آموزشی DODDEL در درس علوم مقطع راهنمایی (پایان‌نامه کارشناسی ارشد). دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه‌طباطبایی.

فردانش، هاشم (1393). مبانی نظری تکنولوژی آموزشی. تهران: سمت.

نوروزی، داریوش؛ و دهقانزاده، حسین (1391). طراحی بازی‌های رایانه‌ای آموزشی. تهران: گویش نو.

نوروزی، داریوش؛ و رضوی، سیدعباس (1390). مبانی طراحی آموزشی. تهران: سمت.

سراجی، فرهاد؛ عطاران، محمد (1390).یادگیری الکترونیکی: مبانی، طراحی، اجرا و ارزشیابی. همدان: دانشگاه بوعلی سینا.

Adams, E., & Joris, D. (2010). Game mechanics: Advanced game design. Berkeley, New Riders.

All, A., Nuñez Castellar, E. P., & Van Looy, J. (2016). Assessing the effectiveness of digital game-based learning: Best practices. Computers & Education, 92-93, 90-103. doi: 10.1016/j.compedu.2015.10.007

Amory, A. (2006). Game object model version II: A theoretical framework for educational game development. Educational Technology Research and Development, 55(1), 51-77. doi: 10.1007/s11423-006-9001-x

D’Apice, C., Grieco, C., Piscopo, R., & Liscio, L. (2015). DMS2015short-2: Advanced learning technologies for eLearning in the enterprise: Design of an educational adventure game to teach computer security. Journal of Visual Languages & Computing, 31, 260-266. doi: 10.1016/j.jvlc.2015.10.004

Manero, B., Torrente, J., Serrano, Á., Martínez-Ortiz, I., & Fernández-Manjón, B. (2015). Can educational video games increase high school students' interest in theatre? Computers and Education, 87,182-191. doi: 10.1016/j.compedu.2015.06.006

Butler, Y. G. (2015). The use of computer games as foreign language learning tasks for digital natives. System, 54, 91-102. doi: 10.1016/j.system.2014.10.010

Chandler, C. (2013). The use of game dynamics to enhance curriculum and instruction: What teachers can learn from the design of video games. Journal of Curriculum and Instruction, 6(2). doi: 10.3776/joci.2013.v6n2p60-75

Clark, D. B., Tanner-Smith, E. E., & Killingsworth, S. S. (2016). Digital games, design, and learning. Review of Educational Research, 86(1), 79-122. doi: 10.3102/0034654315582065

 Connolly, T. (2009). Games-based learning advancements for multi-sensory human computer interfaces: Techniques and effective practices. Information Science Reference.   

De Freitas, S., & Jarvis, S. (n.d.). Towards a Development Approach to Serious Games. Games-Based Learning Advancements for Multi-Sensory Human Computer Interfaces, 215–231. doi:10.4018/978-1-60566-360-9.ch013

De Lope, R. P., López Arcos, J. R., Medina-Medina, N., Paderewski, P., & Gutiérrez-Vela, F. L. (2017). Design methodology for educational games based on graphical notations: Designing Urano. Entertainment Computing, 18, 1-14. doi: 10.1016/j.entcom.2016.08.005

Fullan, M. (2007). The new meaning of educational change. Routledge.

Freitas, S., Maharg, P. (2010). Digital games and learning. London, Continuum International Publishing Group.

Glaser, B. G., & Strauss, A. (1967).  The discovery of grounded theory: Strategies for qualitative research. Chicago: Aldine Publishing.

Kapp, K. (2012). The gamification of learning and instruction: Game-based methods and strategies for training and education. San Francisco, Pfeiffer

Kiili, K. (2005). Digital game-based learning: Towards an experiential gaming model. The Internet and Higher Education, 8(1), 13-24. doi: 10.1016/j.iheduc.2004.12.001

Lacasa, P., García-Pernía, M. R., & Núñez, P. (2013). Adolescents media experiences in the classroom: Simcity as a cultural model. Journal of Education and Training Studies, 2(1). doi: 10.11114/jets.v2i1.246

McClarty, K. L., Orr, A., Frey, P. M., Dolan, R. P., Vassileva, V., & McVay, A. (2012). A literature review of gaming in education. Gaming in education, 1-35.

Lundgren, S., & Bjork, S. (2003). Game mechanics: Describing computer-augmented games in terms of interaction. Paper Presented at The Proceedings of TIDSE.

McMahon, M. (n.d.). The DODDEL Model. Games-Based Learning Advancements for Multi-Sensory Human Computer Interfaces, 98-118. doi: 10.4018/978-1-60566-360-9.ch007

Merrill, D. (1983).  Component display theory. In C. M. Reigeluth, (Eds.), Instructional Design Theories and Models, (Vol. 1), London, Routledge.

Merrill, D. (1983). Component display theory. In C. M. Reigeluth, (Ed.). Instructional-Design Theories and Models: An Overview of Their Current Status (Vol. 1) (pp. 282-333).

 Morrison, G. R., Ross, S. M., Kemp, J. E., & Kalman, H. (2010). Designing effective instruction. John Wiley & Sons.

Prensky, M. (2004). Digital game-based learning. New York: McGraw-Hill.

Rothschild, M. K. (2008). The instructional design of an educational game: Form and function in JUMP.

Rouse III, R. (2010). Game design: Theory and practice. Jones & Bartlett Publishers.

Juul, J. (2010). The game, the player, the world: Looking for a heart of gameness. PLURAIS-Revista Multidisciplinar, 1(2).

Kelle, S., Klemke, R., & Specht, M. (2011). Design patterns for learning games. International Journal of Technology Enhanced Learning, 3(6), 555. doi:10.1504/ijtel.2011.045452

Whitton, N. (2009). Learning with digital games: A practical guide to engaging students in higher education. Routledge.

Sicart, M. (2008). Defining game mechanics. Game Studies, 8(2), 1-14.

Van Eck, R. (Ed.). (2010). Interdisciplinary models and tools for serious games. doi: 10.4018/978-1-61520-719-0

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار