اسحاق، ویلیام (1380). گفت‌وگو و هنر با هم اندیشیدن (مترجم: محمود حدادی). تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.

انصاری، منصور (1384). دموکراسی گفتگویی، امکانات دموکراتیک اندیشه‌های میخائیل باختین و یورگنهابرماس. تهران: نشر مرکز.

ایمان، محمدتقی (1391الف). روش‎شناسی تحقیقات کیفی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

ایمان، محمدتقی (1391ب). فلسفه روش تحقیق در علوم انسانی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

بلیکی، نورمن (1391). پارادایم‎های تحقیق در علوم انسانی(مترجم: حمیدرضا حسنی، محمدتقی ایمان، و مسعود ماجدی). قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

بوبر، مارتین (1380). من‌و‌تو (مترجم: ابوتراب سهراب، الهام عطاردی). تهران: نشر و پژوهش فرزان‌روز.

بوهم، دیوید (1381). درباره دیالوگ (مترجم: محمدعلی حسین‌نژاد). تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی با همکاری مرکز بین المللی گفت‎وگوی تمدن‌ها.

پایا، علی (1381). گفت‌‌وگو در جهان واقعی: کوششی واهی یا ضرورتی اجتناب‌ناپذیر؟. تهران: طرح نو.

تولسون، اندرو (1387). گفت‌وشنودهای رسانه‌ای (مترجم: پروین حیدری). تهران: طرح آینده به سفارش مرکز پژوهش‌های رادیویی.

خانیکی، هادی (1381). گفت‌وگوی تمدنها و ارتباطات بین‌المللی بررسی زمینه‌های عینی و ذهنی در سه دهه پایانی قرن بیستم (رسالة دکترای علوم ارتباطات اجتماعی). دانشکدة علوم اجتماعی و ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

خانیکی، هادی (1387). در جهان گفت‌وگو. تهران: انتشارات هرمس.

خطیبی‌مقدم، سمیه (1388). آموزش و پرورش جدید و رشد مهارت‌های گفت‌وگویی؛ بررسی تأثیر روش اجتماع کندوکاو فلسفی بر مهارت‌های گفت‌وگویی دانش‌آموزان (پایان‌نامه کارشناسی ارشد). دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

ذکایی، محمدسعید (1391). آموزش شهروندی و توسعه اجتماعی. تهران: نشر تیسا.

رپلی، تیم (1390). راهنمای عملی تحلیل گفت‌وگو، گفتمان سند (مترجم: عبدالله بیچرانلو). تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.

ریتزر، جورج (1374). نظریه جامعه‌شناسی در دوران معاصر (مترجم: محسن ثلاثی).تهران: علمی.

شهرتاش، فرزانه (1389). «فلسفه برای کودکان» را چگونه معرفی کنیم؟. اطلاعات حکمت و معرفت، 5(3)، 16-9.

شهرتاش،فرزانه (1390). ورود «فلسفه‎برای‎کودکان». اطلاعات حکمت و معرفت، 6(8)، 23-17.

فلیک، اووه (1388). درآمدی بر تحقیق کیفی (مترجم: هادی جلیلی). تهران: نشر نی.

فیشر، رابرت (1386). آموزش تفکر به کودکان (مترجم: مسعود صفایی‌مقدم، افسانه نجاریان). اهواز: رسش.

قاضی‌مرادی، حسن (1391). شوق گفت‎وگو و گستردگی فرهنگ تک‎گویی در میان ایرانیان. تهران: نشر دات.

کارتلج، جی؛ و میلبرن، اف.جی (1375). آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان (مترجم: محمدحسین نظری‌نژاد). مشهد: شرکت به‌نشر.

کلاک، دنیل؛ و ریموند، مارتین (1390). پرسیدن مهم‌تر از پاسخ دادن است: درآم‍دی‌ ب‍ر ف‍ل‍س‍ف‍ه‌ (مترجم: حمیده بحرینی).تهران: هرمس.

لیتل‌جان، استیفن (1384). نظریه‌های ارتباطات (مترجم: سیدمرتضی نوربخش، و اکبر میرحسنی). تهران: نشر جنگل.

محسنیان‎راد، مهدی (1390). ریشه‌های فرهنگی ارتباط در ایران. تهران: چاپار.

محسنیان‌راد، مهدی (1391). ارتباطات انسانی. تهران: سمت.  

محمودیان، رفیع (1379). جهانی آرمانی: وضعیت آرمانی رابطه خود با دیگری. ارغنون،  16، 312-291.

ملکات، سرینواس؛ و استیوز، لزلی (1390). ارتباطات توسعه در جهان سوم (مترجم: شعبانعلی بهرامپور). تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

ملکات، سرینیواس (1384). نظریه‌های ارتباطات توسعه (مترجم: یونس شکرخواه). رسانه، 64، 76-49.

ملکیان، مصطفی (1390). راهی به رهایی؛ جستارهایی در باب عقلانیت و معنویت. تهران: نشر نگاه معاصر.

منصورنژاد، محمد (1381). رویکردهای نظری در گفت‌وگوی تمدن‌ها (هابرماس، فوکویاما، خاتمی، هانتینگتون). تهران: جهاد دانشگاهی؛ پژوهشکده علوم انسانی و اجتماعی.

موثقی، سیداحمد (1386). گفت‌وگو و توسعه. فصلنامه سیاست، 37(2)، 227-191.

نیستانی، محمدرضا (1388). اصول و مبانی دیالوگ: روش شناخت و آموزش. تهران: نوآوران سینا.

ویگوتسکی، لی‌یف‌سمینوویچ (1381). تفکر و زبان (مترجم: بهروز عزبدفتری). تهران: فروزش.

‌ویمر، راجردی؛ و دومینیک، جوزف‌آر (1389). تحقیق در رسانه‎های جمعی (مترجم: کاووس سیدامامی). تهران: سروش.

هابرماس، یورگن (1391). کنش ارتباطی (مترجم: کمال پولادی). تهران: مرکز.

‌هارت، راجر (1380). مشارکت کودکان و نوجوانان از پذیرش صوری تا شهروندی واقعی (مترجم: فریده طاهری). تهران: دفتر پژوهش‎های فرهنگی.

هارتکه‌مایر، مارتینا (1389). باهم‌اندیشدن: راز گفت‌وگو (مترجم: فاطمه صدرعاملی طباطبایی). تهران: اطلاعات.

هینس، جوانا (1384). بچه‌های فیلسوف، یادگیری از طریق کاوشگری و گفت‌وگو در مدارس (مترجم: رضا علی‌نوروزی، عبدالرسول جمشیدیان، و مهرناز مهرابی‌کوشکی). قم: سماء قلم.

یانکلوویچ، دانیل (1381). اعجاز گفت‌وگو: چگونه مناقشه را به همکاری تبدیل کنیم؟ (مترجم: نبی سنبلی). تهران: وزارت امور خارجه، مرکز چاپ و انتشارات.

Bohm, D. (1998). On creativity. Lee Nichol (ed.), London: Routledge.

Dorsey, G. (2009). Praxis: Dialogue, reflection, and action toward amore empowering pedagogy (MA Thesis). The Faculty of the Department of Elementary Education, San Jose State University.

Edmiston, B. (2008). Forming ethical identities in early childhood play. New York: Routledge.

Gardner, H. (2010). Analysing interactionsin childhood: Insights from conversation analysis. Department of Human Communication Sciences, Sheffield University.

Have, P. (2007). Doing conversation analysis: A practical guide. London: SAGE Publications.

Holopainen, M. (2010) Outcomes of dialogic communication training on a city government management team (MA Thesis). The Faculty of the Department of Communication Studies, San José State University.

Matthews, G. (1984). Dialogues with children. Cambridge, MA: Harvard University Press.

Pihlgren, A. (2008). Socrates in the classroom: Rationales and effects of philosophizing with children (Unpublished doctoral dissertation). Stockholm University, Department of Education https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1877042812055334

Sidnell, J. (2010). Conversation analysis: An introduction. United Kingdom: Wiley-Blackwell.

Silverman, D. (1998). Harvey sacks: Social science and conversation analysis. New York: Oxford University Press.

Swann, J. (2013). Dialogic inquiry: From theory to practice (Unpublished doctorial dessertation). Univrrsity oF Southern Queensland.

Wolvin, A. D. (2010). Listening and human communication in the 21^st Century. United Kingdom: Blackwell Publishing Ltd.

Wooffitt, R. (2005). Conversation analysis and discourse analysis: A comparative and critical introduction. London: SAGE Publications.