نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسنده

استاد جامعه‌شناسی و مطالعات فرهنگی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

چکیده

اگرچه دانش و دیدگاه مطالعات فرهنگی، موضوع بحث‌های گسترده‌ای در فضای دانشگاهی جهانی و تااندازه‌ای ایران بوده است، اقتضاهای آموزشی این سنت در میدان‌های علمی، کمتر موضوع بحث بوده است. برنامۀ مطالعات فرهنگی، ناگزیر آموزش مهارت‌ها و تحلیل‌های انتقادی از فرهنگ در کلاس درس را طلب می‌کند. مقالۀ حاضر با تکیه بر تجربۀ آموزشی نویسنده، در پی معرفی برخی چالش‌های عمده در فرایند یادگیری و یاددهی مطالعات فرهنگی در کلاس‌های درس است. آموزش، به‌شیوه‌ای رسمی و بریده‌ از متن اجتماعی، ابهام و تداخل در ترسیم مرزبندی نظریۀ فرهنگی، دشواری‌های مربوط به آموزش انتقادی و ابهام در ترسیم مرزهای عامه‌پسندی، و گشودگی در برابر آن برای آموزش و پژوهش، چالش‌های اصلی آموزش مطالعات فرهنگی در ایران به‌شمار می‌آیند. استدلال نویسندۀ این است که اثربخشی مطالعات فرهنگی و حفظ هویت انتقادی و عمل‌گرایانه و اصلاح‌گرایانۀ آن، نیازمند به‌کارگیری تدابیر آموزشی است تا آن را به شیوه‌ای پویا در خدمت فهم چندلایه، تاریخی، و موقعیتی جامعه و فرهنگ ایرانی و تلاش برای قرار دادن این فهم در خدمت سیاست‌گذاری فرهنگی قرار دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

CAPTCHA Image